Lange tijd werd gedacht dat als je een hond maar hard genoeg straft, hij vanzelf zou stoppen met bepaald gedrag. (Een stroomband, zoals in het laatste filmpje te zien is en de slipketting, zijn hier voorbeelden van.) Daar zit zeker een kern van waarheid in, maar er kleven een aantal grote nadelen aan deze manier van trainen. Lijfstraf zal jullie onderlinge band ook alleen maar schaden. 

Het grootste probleem met op "juiste" wijze bestraffen van gedrag, is het bepalen van de intensiteit van straf. Een te lage intensiteit van straf veroorzaakt geen onderdrukking van het ongewenste gedrag en kan dus geen straf worden genoemd. Milde tot matige straffen zullen gedrag gedeeltelijk onderdrukken, maar als gevolg van gewenning kan het gedrag na verloop van tijd weer ontstaan. Straffen met een te hoge intensiteit kunnen er voor zorgen dat een dier helemaal niet meer reageert. Als de stress namelijk teveel wordt, heeft het een verlammend effect. Naast het feit dat pijngevoeligheid per individu verschillend is, is deze ook nog eens sekse-afhankelijk. Dus hoe bepaal je dan welke straf hard genoeg is?
Om gewenning te voorkomen moet je ook nog eens creatief zijn met je straf. Het komt er dus op neer dat je elke keer iets anders moet verzinnen om angst of pijn toe te dienen. Extra pijnlijk is dat bij straf en angst, omgevingsfactoren en context een grote rol spelen. De straf voor bepaald gedrag wordt onbedoeld geassocieerd met de omgeving waarin je hond zich op dat moment bevindt of met de mensen of dieren om hem heen, in plaats van het gedrag waar je hond voor wordt gestraft. 

De wetenschap heeft ons geleerd dat door het gebruik van versterkers en bekrachtigers,  zonder pijnlijke straffen en zonder fysieke dwang je hond doet wat je wilt, omdat hij het zelf ook graag wil. Er volgt tenslotte een beloning. Mensen zeggen weleens, mijn hond moet doen wat ik vraag, zonder dat er een beloning na volgt. Gewoon omdat hij het voor mij moet doen. Als jij er ook zo over denkt, wil ik je vragen of jij zelf nog naar je werk zou gaan, als je er geen salaris meer voor krijgt. Je doet iets omdat je er iets voor terugkrijgt. En ja, dit geldt ook voor vrijwilligerswerk. Als je er geen dankbaarheid voor terugkrijgt of je krijgt er geen goed gevoel meer van, dan doe je het uiteindelijk niet meer.

Vroeger spraken we van aversieve training. Tegenwoordig, na alle onderzoeken die gedaan zijn, wordt er positief getraind. Hieronder zie je de verschillen in een tabel uiteengezet: